De tweede week in de zon!

Ik ben jullie nog steeds deel 2 van mijn China vakantie verschuldigd!
Het wordt een beknopte versie, maar hier is het:

Onze tweede week was minder koud! Aan het eind van de week hadden we zelfs zo 18 graden en kon er gezegd worden dat we het soms warm hadden! Jawel!
En we zijn nogmaals op de muur geweest. Dit maal dus met zon en een werkelijk prachtig uitzicht! Dat was de chaotische reis meer dan waard.

Het begon als volgt, wij wilden met de trein naar de muur. Het meest toeristische stukje muur heeft een treinstation dus dat was te doen. Wij vroeg op, met de metro naar het station en kaartjes kopen. We staan al in de rij als ik tegen Vriend zeg:'Vraag anders even voor de zekerheid of we wel in de goede rij staan.' (of eigenlijk zei ik: 'Maybe we should ask if this is the right line for the wall' maar dat begrijpen jullie vast wel). We staan in rij 2 maar volgens het vrouwtje achter de informatiedesk moeten we rij 6 hebben. Wij dus braaf achteraan in rij zes. Zijn we eindelijk aan de beurt, gebaart de jongen achter de balie dat we naar rij 2 moeten. Wat?! Nou, oke dan gaan we daar wel weer fijn achteraan staan. De meiden voor ons moeten ook naar de muur en zij worden door de baliedame weggestuurd met de mededeling: 10.00 uur. In de hectiek van het moment dringt degene achter ons zich naar de balie en wij zijn onze beurt kwijt en kunnen weer fijn achteraan sluiten. We willen toch nog even zelf vragen over de kaartjes dus dat doen. We krijgen op pns blaadje ook 10:00 uur geschreven en worden dan ongeduldig weggewoven. Engels spreken ze hier niet, dus het gaat met gebaren. Oke, kaartjes vanaf 10 uur. Het is nu 09:15 uur. Achteraan in de rij dan maar weer. Elke keer als we te dicht bij de balie komen schuiven we weer naar achteren. Alleen zijn we niet de enigen die dat doen (wij hadden het ook al van die meisjes afgekeken) dus de hele rij draait om elkaar heeb. Vrij nutteloos dus. Even voor 10'en klinkt er ineens een Chinees bericht door de luidsprekers en iedereen rent massaal naar balie 5, 6, 7 en 8. Vriend rent mee, ik ben te verbouwereerd en heb ook geen zin in dat geduw dus ik blijf staan. Het geduw in de rij is zo groot (er komt zelfs politie bij die gewoon mensen uit de rij trekt) dat we besluiten de trein te laten voor wat het is.
Samen met RD (een Indiase man die we op het station hebben ontmoet) gaan we weer met de metro, naar het busstation. Ook hier moeten we in een ellelange rij, maar we komen uieindelijk in de bus en die brengt ons naar de muur! OH WONDER!
Daar moeten we dan nogmaals in de rij voor het kaartje voor toegang tot de muur en daarna is de muur eigenlijk gewoon een lange rij omdat het zo ongelooflijk druk is! Maar het maakt ons niks meer uit. We zijn er, de zon schijnt en het uitzicht is fantastisch!!
We hebben een super tijd gehad in Beijing, we hebben zo veel gezien! De muur dus natuurlijk, de Beijing Zoo (die tegenviel), de Temple of Heaven, het Summer Palace, de Temple of Confucius, de Temple of Earth, de Lama Tempel, ehhhh, de Drumtower, de Belltower, het Houhailake, veeeeel restaurantjes en leuke traditionele straatjes en waarschijnlijk vergeet ik nog van alles. Wat ik wel vervelend vond is hoe vol ze de metro's en bussen proppen. Kan natuurlijk niet anders met zoveel inwoners, maar wij zijn wat meer eigen ruimte gewend zal ik maar zeggen... En wat ik vreselijk vond is dat ze rochelen en spugen. En niet een beetje maar echt lang, luid en overal. Bah! Maar dat is een cultuurverschil dat je maar gewoon moet accepteren. Dat maakt het ook wel weer speciaal.
De meeste mensen waren eigenlijk ontzettend aardig hoewel ze op het eerste gezicht wat stug lijken. Maar de meesten lachen je toe en zijn behulpzaam ook al spreken ze geen woord Engels.

Nu ben ik alweer een paar weken thuis en ben ik jarig geweest (ben ongelooflijk verwend), heb ik Vriend uitgezwaaid, ben ik op paasweekend geweest en ben ik druk met het leren van nieuwe shows.
Vanaf 1 mei zit ik namelijk weer in Hamburg voor de repetities en vanaf 14 juni zing en dans ik op AIDA Sol!