Taxi horror

We gaan uit! We leggen aan om 20:00 uur en dat betekent dat we na de show van boord kunnen. Heerlijk, want de dag erna heb ik IPM (In Port Manning) en dat betekent dat ik niet van boord mag. Dus we nemen het ervan.
We gaan met een flinke groep van wel 13 mensen. Om 00:00 uur hebben we afgesproken. En zoals gewoonlijk met een grote groep, moeten we wachten. Zo tegen 00:30 uur is iedereen er eindelijk en kunnen we vertrekken.
Natuurlijk hebben we met zoveel mensen meer dan 1 taxi nodig. Wij spreken de taxichauffeur aan die net 2 mensen heeft afgezet. In plaats van zijn meter aan te zetten wil hij over een prijs onderhandelen. Hij probeert ons wijs te maken dat we met 30 Dirham heel goedkoop uit zijn. Gelukkig hebben we een paar ervaren mensen bij ons en die weten het uiteindelijk terug te brengen tot de normale 15 Dirham om ons naar het cafe te brengen.
Als we de haven uit willen rijden worden we tegen gehouden en moeten allemaal de taxi uit omdat een andere gast zijn portemonnee is kwijt geraakt. Onzin, blijkt later want bij alle andere taxi’s moesten de inzittenden ook uitstappen en die hadden helemaal geen mensen afgezet in de haven.
Tevens blijkt daar dat onze taxi geen licentie heeft om in de haven te mogen (hoe is hij er dan in eerste instantie in gekomen?) en ze raden hem aan er een te halen.
Als we bij het stoplicht staan wil hij links afslaan. Een van onze dansers weet echter dat het cafe naar rechts is. Dat zegt ze hem ook luid en duidelijk. Toch gaat hij links en wat blijkt? Met zijn passagiers in de auto wil hij een licentie gaan halen. “One minute” zegt hij. Na 5 minuten worden we ongeduldig en vragen wat hij nou eigenlijk aan het doen is, dat hij dat niet kan maken met betalende passagiers en dat we willen dat hij ons eerst wegbrengt. Maar dat laten de mensen daar niet toe, want hij heeft geen licentie en wie weet wat er in die taxi zit.
Dus wij willen een andere taxi. Nee, zeggen ze, dat mag niet. Maar wij zijn het al goed zat en protesteren flink. Inmiddels staan we daar al 10 minuten onze tijd te verdoen. ‘Oke, dan moet je hem wel 10 Dirham betalen want hij heeft je hier gebracht.’ NEEE! Zeggen wij. Hij heeft ons hier gebracht maar wij wilden hier helemaal niet heen. Dus we lopen naar een andere taxi en vragen of hij ons kan brengen. Dat kan hij wel zegt hij. Ze proberen hem nog te weerhouden met ons weg te rijden, maar wij schreeuwen: rijden, NU!. Dus na een kwartier te hebben verspild gaan we. ‘Je weet waar het is?’ vraagt onze danseres nog. Hij zegt van wel. Dan als we bij de afslag zijn, terwijl onze danseres zegt ‘hier links’ rijdt hij rechtdoor om nog een extra rondje met ons te rijden. Want tja, de meter loopt. Maar onze danseres is me er eentje en ze zegt: ik betaal je niet meer dan 13 Dirham en als je ons niet binnen 5 minuten daar afzet krijg je helemaal niets. Dat is kennelijk de manier om hier tegen de taxichauffeurs te praten, want een minuut later zet hij ons af bij het cafe.
Wij zijn er eigenlijk al totaal klaar mee, maar willen er toch een leuke avond van maken. Het blijkt een openlucht cafe te zijn, waar je ook shisha kunt roken en kunt eten. Ze verkopen er geen alcohol, dus we drinken allemaal sapjes en shakes en bestellen wat te eten. Ik bestel spring rolls. En als de bestelling komt krijg ik een bord met vlees. Nee, zeg ik, ik had spring rolls besteld. Ja, zegt de ober, suisse rolls. Dus ik pak de kaart en wijs aan wat ik besteld heb. De helft van de prijs van wat hij me nu probeert voor te zetten. Dus ik zeg dat ik het niet besteld heb en het dus ook niet hebben wil. Wat hij dan weer erg vreemd vindt. Bij het betalen blijkt dat mijn spring rolls wel op de rekening staan, terwijl ik ze nooit gehad heb. Maar omdat we met een grote groep zijn en iedereen altijd een beetje meer betaald is dat bedrag gedekt. Ik heb geen energie meer om daar nog wat van te zeggen.
Dan de volgende uitdaging, weer terug met een taxi. Eerst moeten we 10 minuten wachten, maar dan komt er een taxi aan. Naar de haven, zeggen we. Weet je waar dat is? Ja. En heb je een licentie om ons tot het schip te brengen? Ja. Dus rijden we. Verkeerd. Drie rondjes door industriegebied. Daarna vindt hij op onze aanwijzingen de juiste ingang. We worden tegen gehouden om onze pasjes te controleren. Dan blijkt: hij heeft geen licentie! Maar, zegt de man bij de ingang, even verderop is een punt waar hij er even een kan halen. We kunnen gewoon even in de taxi blijven zitten. Nu is het genoeg. NEEEEE schreeuw ik. We blijven NIET achterin zitten en gaan NIET weer 15 minuten wachten terwijl de meter doorloopt. We gaan er NU uit en we lopen wel! (En als je me er niet uitlaat dan molesteer ik die hele auto. Grrrrrrr……)
Na een kwartier komen we aan op het schip en ik heb voorlopig mijn buik vol van Abu Dhabi by night….